Historia

Już w okresie międzywojennym, w gmachu szkoły powszechnej przy ulicy Sobieskiego powstały szkoły o charakterze ekonomicznym: "Zawodowa Szkoła Dokształcająca Przemysłowa" i "Zawodowa Szkoła Dokształcająca Kupiecka". Nazwy szkół zmieniały się kilkakrotnie. W styczniu 1933 roku nastąpiło ich połączenie i utworzono "Zawodową Szkołę Dokształcającą Przemysłową i Kupiecką". Dnia 4 lutego 1934 roku ustalono ostateczną nazwę, która brzmiała: "Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa Przemysłowa i Handlowa". Pod taką nazwą szkoła przetrwała do 1939 roku.

Nauka trwała 3 lata i zajęcia odbywały się 3 razy w tygodniu. W latach 1923 - 39 uczęszczało do niej ogółem 4982 uczniów. Placówka znajdowała się na utrzymaniu magistratu, który był jej właścicielem. Mimo braku własnego budynku i skromnego budżetu szkoła rozwijała się bardzo dobrze. Było to zasługą jej kierowników. Funkcję tę sprawowali: Franciszek Krupop, Klemens Rajtar, Henryk Wójcik, Henryk Kój. Szkoła ta kształciła dobrych fachowców. O absolwentach "Dokształcającej Szkoły Kupieckiej" pisała "Polska Zachodnia": [...] "Zajmowali oni odpowiedzialne miejsca w urzędach i przedsiębiorstwach przemysłowo - handlowych. Pracowali najczęściej w działach rachuby, korespondencji, zakupów, sprzedaży i magazynów".

Po II wojnie światowej rozpoczął się proces odbudowywania, bądź tworzenia od podstaw różnego typu szkół zawodowych w Tarnowskich Górach. W 1945 roku reaktywowano prywatną, jednoroczną "Szkołę Przysposobienia Handlowego Izby Przemysłowo - Handlowej w Katowicach" z siedzibą przy ulicy Sobieskiego. Kierownikiem szkoły został Maksymilian Burek. Przed wojną szkoła ta mieściła się przy ulicy Zamkowej, korzystała jednak z pomieszczeń "Dokształcającej Szkoły Przemysłowej i Handlowej".
1 września 1950 roku decyzją Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego w Katowicach, powołano na jej miejsce "Technikum Administracyjno - Gospodarcze w Tarnowskich Górach", które realizowało 3-letni cykl kształcenia w dwóch klasach pierwszych. Jednocześnie powstał Wydział dla Pracujących. Rok szkolny 1951/52 okazał się rokiem przełomowym w historii szkoły. Dyrekcja Okręgowa Szkolnictwa Zawodowego wyraziła zgodę na przekształcenie "Technikum Administracyjno - Gospodarczego" w "Technikum Finansowe" podległe Ministerstwu Finansów. Szkoła ta dała początek późniejszemu Zespołowi Szkół Ekonomicznych.

Dwa lata później o mało nie doszło do likwidacji szkoły, bowiem w wyniku aresztowania i procesu grupy młodzieży "zorganizowanej w tajną, antystalinowską organizację" i wyroków skazujących, które otrzymali, szkoła postawiona została w stan likwidacji. Nowy etap historii szkoły rozpoczął się jednak 1 września 1957 roku, kiedy pod presją środowiska i rodziców (po licznych delegacjach do Warszawy) Ministerstwo Oświaty podjęło decyzję o rozwoju szkoły i nadaniu jej nazwy "Technikum Ekonomiczne". Pierwszym dyrektorem tej szkoły był Władysław Kozak.

 

Dyrektorzy szkoły w latach 1951-79:

                                          

W 1955 roku wobec przeniesienia się dyrektora Kozaka do Poznania funkcję tę objęła Julia Nycz.
Mimo dużych trudności lokalowych (szkoła posiada zaledwie 3 sale lekcyjne, świetlicę i jedno pomieszczenie wydzielone na sekretariat, dyrekcję i pokój nauczycielski), prowadzone były w latach 1954-56 kursy księgowości na zlecenie Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a od 1 września 1956 roku kursy pisania na maszynie Stowarzyszenia Stenografów i Maszynistek. Do 31 grudnia 1956 roku szkoła podlegała Ministerstwu Finansów, a z dniem 1 września 1957 roku przekazano ją Ministerstwu Oświaty. Rok 1957 był rokiem niezwykle ważnym dla Technikum Ekonomicznego - rozpoczął się bowiem planowy rozwój tej placówki. 5-letni cykl kształcenia w zakresie technikum objął na razie tylko młodzież klas pierwszych. Kształcenie dorosłych zorganizowano też w zakresie pierwszej klasy Technikum dla Pracujących. Utworzono również dwie klasy pierwsze Zasadniczej Szkoły Handlowej dla Pracujących. Tym sposobem powstała odrębna placówka tj. Zasadnicza Szkoła Handlowa mająca wspólną siedzibę i wspólną dyrekcję z Technikum Ekonomicznym. W 1959 roku w związku z rozwojem szkoły zastępcą dyrektora został Czesław Michalczyk.  Najpoważniejszym problemem były nadal warunki lokalowe. Zajęcia odbywały się od godz. 8:00 do 20:00. W 1961 roku było już jednak 10 pomieszczeń lekcyjnych wobec 5 w 1958 roku. W 1979 roku szkoła dysponowała 14 salami lekcyjnymi, bowiem w latach 1975-77 przeprowadzono adaptację piwnicy. W tych latach przeprowadzono również kapitalny remont budynku, który przyniósł poważną poprawę warunków nauki. Urządzono klasopracownie (fizyczną, chemiczną, geograficzno - historyczną, języka polskiego, języka rosyjskiego, matematyczną i przedmiotów zawodowych). W 1980 roku utworzono przy pomocy Kuratorium Oświaty i Wychowania w Katowicach nową pracownię pisania na maszynie, która należała wówczas do najlepszych tego typu pracowni w województwie. Rozwój szkoły to przede wszystkim przemiany w zakresie typów i specjalności kształcenia. Potrzeby regionu spowodowały, że przy Technikum Ekonomicznym powstał nowy oddział o nazwie "Wiejski Obrót Towarowy". Trzyletni cykl kształcenia objął młodzież kończącą szkołę przysposobienia rolniczego. Klasy tego typu istniały w latach 1966/67 do 1969/70. Decyzją KOiW od 1 września 1970 roku Zasadnicza Szkoła Handlowa została przekształcona w Zasadniczą Szkołę Handlową Dokształcającą, w której 3 razy w tygodniu kształci się młodocianych pracowników handlu posiadających status pracownika - ucznia. W latach 70 - tych zaczęto w Polsce tworzyć nowy typ szkół - licea zawodowe. Z dniem 1 września 1975 roku otwarto w Tarnowskich Górach Liceum Zawodowe o specjalności "sprzedawca - magazynier", a w trzy lata później klasę "pracownik administracyjno - biurowy". 30 kwietnia 1975 roku decyzją KOiW utworzono zbiorczy zakład szkolny pod nazwą "Zespół Szkół Ekonomicznych w Tarnowskich Górach". W jego skład weszły: Liceum Ekonomiczne z Wydziałem dla Pracujących, Zasadnicza Szkoła Handlowa Dokształcająca oraz wspomniane wyżej licea zawodowe. Pokaźny, 20 letni dorobek szkoły został zaprezentowany podczas uroczystości wręczenia sztandaru ufundowanego przez Komitet Rodzicielski i Komitet Opiekuńczy. W uroczystości tej brał udział ówczesny wojewoda katowicki, członek Rady Państwa - gen. Jerzy Ziętek. Przygotowano wystawę osiągnięć szkoły i bardzo bogatą część artystyczną, w wykonaniu młodzieży należącej do szkolnych zespołów artystycznych. Kolejny etap przemian w szkole nastąpił w 1980 roku - wobec powolnej likwidacji Wydziału dla Pracujących przy szkole utworzono filię Centrum Kształcenia Ustawicznego Ekonomistów w Chorzowie, która istniała do 1999 roku. Potrzeby gospodarcze i społeczne regionu powodowały, że kształcono w szkole techników rachunkowości, finansów i rachunkowości oraz techników o specjalności "ekonomika i organizacja przedsiębiorstw". Wydział dla Pracujących kształcił przede wszystkim w specjalności "ekonomika i organizacja przedsiębiorstw handlowych".

Dyrektorzy szkoły od roku 1982 do 2005:

 

 

Od 2005 do chwili obecnej:

Joanna Stomska

 

Od roku 1982/83 corocznie 90-100% absolwentek uzyskuje międzynarodowe dyplomy weryfikacyjne maszynistek. Stowarzyszenie Stenografów i Maszynistek oddział Katowice na podstawie prac egzaminacyjnych nadaje tytuły młodszych maszynistek, maszynistek, a nawet starszych maszynistek. Wynikiem wysokiego poziomu w kształceniu pracowników administracyjno-biurowych są nie tylko dyplomy maszynistek, ale również wielokrotne sukcesy uczennic w ogólnopolskim konkursie pisania na maszynie w latach 80. i 90. Uczennice szkoły sięgały także po laury w olimpiadach ekonomicznych. Dzięki temu w 1986 roku powierzono szkole organizację wojewódzkiej olimpiady ekonomicznej.

W latach 90-tych szkoła cieszy się coraz większym powodzeniem. Corocznie na jedno miejsce w klasie pierwszej liceum ekonomicznego o specjalności "finanse i rachunkowość" przypada 3-4 kandydatów. Nie mniejszym zainteresowaniem cieszą się pozostałe oddziały, które kształcą "pracowników administracyjno-biurowych" i "sprzedawców". W Liceum Ekonomicznym i Liceum Zawodowym obowiązywał 4-letni cykl kształcenia. W 1999 roku otwarto pierwszą klasę 5-letniego Liceum Ekonomicznego o specjalności "szeroki profil". Duże zainteresowanie szkołą powoduje, że budynek "pęka w szwach", a warunki lokalowe pozostają od lat niezmienione. Już w 1986 roku podczas wizytacji szkoły przez Naczelnika Wydziału Kształcenia i Opieki Szkolnictwa Zawodowego KOiW Józefa Cierpiała zapadły wstępne postanowienia dotyczące budowy nowego obiektu szkolnego dla ZSE. Zamierzenia te nigdy nie zostały jednak zrealizowane. Mimo, że w chwili obecnej nie ma planów budowy nowego obiektu dla ZSE, szkoła sporo zyskała dzięki gruntownemu remontowi, jaki miał miejsce w roku szkolnym 2000/2001. Ponadto szkoła wzbogaciła się o nową pracownię przedmiotów zawodowych z zapleczem informatycznym. Oprócz tego posiada odrębną pracownię informatyczną, matematyczną, polonistyczną, historyczną, fizyczną, geograficzną oraz pisania na maszynie. Integralną częścią procesu dydaktycznego były i są praktyki zawodowe w przedsiębiorstwach i instytucjach, które obowiązywały uczniów pionu LE i LZ w wymiarze jednego miesiąca w kl. II lub III, natomiast uczniowie ZSH i LZ o specjalności "sprzedawca" odbywali praktyki w placówkach handlowych 1-2-3 razy w tygodniu na przemian z lekcjami w szkole. W latach 1957-70 praktyka uczniów ZSH odbywała się w szkole, utworzono w tym celu pracownię wyposażoną w niezbędny sprzęt. Tam również odbywały się zajęcia koła dekoracyjnego. Szkoła bowiem przez wiele lat brała udział w konkursach liternictwa i reklamy. Pod kierownictwem prof. Wiktora Krupopa uczennice osiągały wiele sukcesów np. w latach 1961/62 i 1962/63 uzyskały I lokatę w kraju w konkursie okien wystawowych. Wielokrotnie również uczennice ZSH pod opieką prof. Heleny Pietruszki wygrywały konkurs "Młody uczeń - sprawny sprzedawca". Do tych chlubnych tradycji szkoła powróciła w ostatnich latach zdobywając czołowe lokaty w wojewódzkiej olimpiadzie wiedzy o handlu. W chwili obecnej uczniowie odbywają praktyki wyłącznie poza szkołą. Nad prawidłowym przebiegiem praktyk czuwa kierownik praktycznej nauki zawodu mgr Hanna Klica.

W 2001 r. szkoła obchodziła swoje 50-ciolecie istnienia. Z tej okazji wydana została pamiątkowa broszura Ekonomik_50_lat Można w niej znaleźć informacje dotyczące historii szkoły, zajęć pozalekcyjnych, działalności biblioteki, organizacji młodzieżowych, najważniejszych osiągnięć uczniów. Przedstawiono w niej również sylwetki dyrektorów wraz ze zdjęciami oraz wykaz nauczycieli zatrudnionych w ZSE w ciągu 50 lat. Wszystkie teksty przygotowane zostały przez dr Joannę Stomską oraz mgr Tatianę Konatkiewicz-Brol. Pozycja dostępna jest w bibliotece szkolnej.

16 listopada 2007 r. odbyła się uroczystość nadania imienia szkole. Z tej okazji szkoła otrzymała również sztandar oraz wydana została Monografia Centrum Edukacji Ekonomiczno-Handlowej (Monografia) Autorką monografii jest mgr Tatiana Konatkiewicz-Brol. W opracowaniu tym znaleźć można historię szkoły, jej początki, dalszy rozwój, kierunki kształcenia i przedmioty nauczania, działalność biblioteki szkolnej, organizacji młodzieżowych (Związek Młodzieży Polskiej, zajęcia pozalekcyjne, Związek Młodzieży Socjalistycznej, Związek Harcerstwa Polskiego, Spółdzielnia Uczniowska "Przyszłość", Szkolna Kasa Oszczędności, Polski Czerwony Krzyż, Liga Obrony Kraju, Towarzystwo Przyjaźni Polsko - Radzieckiej, Szkolny Klub Europejski, Szkolna Sekcja Wolontariatu). Ponadto Monografia zawiera zdjęcia z życia szkoły, najważniejsze osiągnięcia, wykaz nauczycieli pracujących w ZSE do 1985 r. oraz tych zatrudnionych po 1985 r., a także liczne wspomnienia osób związanych z Ekonomikiem (mgr Irena Świgost, mgr Elżbieta Jałowiecka, mgr Krystyna Biedal, dr Joanna Stomska, mgr Marcin Michalik, mgr Gabriela Piech, mgr Elżbieta Susek, mgr Tatiana Konatkiewicz-Brol). Monografia dostępna jest w bibliotece szkolnej.

 

---

 

Pobierz: Monografia

Pobierz: Ekonomik_50_lat

Pobierz: Historia_CEEH

Pobierz: CEEH

 

---